FONOHOLIZM, GRY KOMPUTEROWE, HAZARD

„Wielu rodziców zadaje sobie pytanie, czy ich nastoletnie dzieci mogą uzależnić się od komputera lub innych czyn­ności. Czy takie niepokojące zjawiska mogą zagrozić zdrowiu i bezpieczeństwu dzieci w wieku 13-16 lat? Do niedawna uwa­żano, że można się uzależnić tylko od substancji psychoaktyw­nych, a więc od alkoholu, tytoniu, leków i narkotyków. Okazuje się jednak, że w dobie nowoczesnych technologii informatycz­nych dorastające dzieci są coraz bardziej narażone na inne za­grożenia, które określa się jako uzależnienie od czynności lub uzależnienie behawioralne.  Szybki rozwój nowych mediów powoduje, że dzieci na co dzień wychowują się z komórką, komputerem, Internetem, który otwiera przed nimi świat cyberprzestrzeni.”

Tak zaczyna się jeden z poradników po tytułem „Uzależnienia behawioralne – rodzaje oraz skala zjawiska, sygnały ostrzegawcze i skutki. Kompendium wiedzy dla Rodziców” w opracowaniu Janiny Węgrzeckiej-Giluń.

Aby pomóc rodzicom zadbać o bezpieczeństwo swoich dzie­ci, wspólnie z autorką polecamy niniejszy przewodnik. „Stanowi on krótkie kom­pendium wiedzy na temat uzależnień behawioralnych. Nadmierne korzystanie z Internetu, gry komputerowe, fonoholizm czyli nadmierne korzystanie z telefonu i inne zagrożenia…

Rodzice mogą się zapoznać z informacjami dotyczącymi typowych dla dzieci i nastolatków zagrożeń, skali zjawiska, sygnałów ostrzegawczych i skutków uzależnienia”

Poradnik i broszury można pobrać ze strony Fundacji ETOH - http://www.etoh.edu.pl

Są jeszcze inne ciekawe poradniki przygotowane przez Fundację; są również ciekawe opracowania dla dzieci i młodzieży.

Warto spróbować zmotywować swoje dzieci, może zajrzą i przeczytają. 

Ale po pierwsze warto samemu przeczytać – Warto być Rodzicem świadomym zagrożeń.

PRZEMOC W CZASACH „ZOSTAŃMY W DOMU” – na co zwrócić uwagę: podpowiada Danuta Górny psycholog z Ośrodka /część pierwsza/

„Zostańmy w domu” to obecnie konieczność służąca ochronie naszego zdrowia i życia. Z taką koniecznością nie wolno dyskutować, z wyjątkowością tej sytuacji nie można polemizować. Ostatnie tygodnie to okres nasilonego niepokoju o naszą przyszłość. Czas ten wymaga więc zwiększonej zdolności do poradzenia sobie z lękiem i ze stresem. Wymaga poradzenia sobie w nowej sytuacji, w której jesteśmy „skazani” na stałą, bliską obecność naszych partnerów i dzieci; dzieci muszą radzić sobie z ograniczeniem aktywności, z obecnością i funkcjonowaniem, często sfrustrowanych, rodziców; wszyscy musimy nauczyć się żyć z brakiem kontaktów z ważnymi osobami. Obawiamy się utraty pracy, możliwości zarobkowania i utraty podstaw przetrwania. Dotychczasowy sposób zaspakajania naszych istotnych potrzeb, w tym potrzeb psychicznych, został zablokowany lub drastycznie zmieniony. Wszyscy przeżywamy napięcie; nawet, gdy nie zdajemy sobie sprawy, nasz organizm, nasza psychika, doświadcza stresu. Obecna sytuacja wyzwala różne emocje, postawy i zachowania. Niestety, nasila też zachowania nacechowane przemocą wobec bliskich. Trudno wyobrazić sobie sytuację emocjonalną osób narażonych na stałą obecność agresywnego sprawcy, czyli kogoś, kto nie potrafił nawet w obiektywnie bezpiecznej sytuacji kontrolować swojego zachowania i rozładowywał napięcie poprzez atakowanie drugiej osoby.
Każdy, kto doświadczył przemocy w rodzinie, zmuszony jest w tej chwili poradzić sobie z poczuciem zwiększonego zagrożenia i z obawą przed zmniejszoną możliwością znajdowania pomocy. Wiele instytucji zawiesiło bądź drastycznie ograniczyło swoją działalność. Nie możemy spotykać się, by dawać sobie bezpośrednie wsparcie, pocieszenie czy chwilę wytchnienia od obecności kogoś, kto budzi zagrożenie. Wszyscy powinniśmy pamiętać o tym, że wśród nas żyją dorośli i dzieci narażeni w tych szczególnych czasach na szczególne cierpienie. Nie bądźmy obojętni na płacz, siniaki, krzyki za ścianą… jeśli nie reagujemy, wspieramy przemoc. Pamiętajmy, że nadal możliwe jest skorzystanie z pomocy psychologa, prawnika, policji. Jeśli cierpisz, doświadczasz przemocy, czujesz się zagubiona/y, przerażona/y – zadzwoń do psychologa, lub terapeuty a otrzymasz wsparcie; być może podpowiedź, co zrobić, jak się chronić, gdzie i do kogo się zwrócić /numery telefonów poniżej/.

Funkcjonujący w Ośrodku Psychoedukacji, Profilaktyki Uzależnień i Pomocy Rodzinie Punkt Konsultacyjno–Informacyjny w związku z zaistniałą sytuacją zmienił formę pracy na konsultacje telefoniczne .

Dzwoniąc do Ośrodka na numer 89 649 92 00 lub 609 410 150 uzyskacie wskazówki i informacje na temat telefonicznej konsultacji ze specjalistami z Ośrodka w zakresie pomocy psychologicznej, poradnictwa rodzinnego i wychowawczego, poradnictwa prawnego, poradnictwa w sytuacji przemocy, uzależnienia w rodzinie, kryzysu w rodzinie.

PRZEMOC W CZASACH „ZOSTAŃMY W DOMU” (część 2)
Psycholog i psychoterapeuta Danuta Górny

Ograniczenia, do których jesteśmy zobowiązani, mają na celu ochronę naszego życia.
Niewątpliwie jednak ich niezamierzonym efektem staje się, między innymi, wzrost poziomu stresu i codziennego napięcia. Deprywacja potrzeb, czyli ich niezaspokojenie, może mieć różne, także groźne skutki.
Nasze potrzeby układają się w pewien hierarchiczny sposób – na samym dole znajdują się potrzeby fizjologiczne (jedzenia, picia, snu, odpoczynku, potrzeba seksualna), nieco wyżej znajdujemy potrzebę bezpieczeństwa, następnie miłości i przynależności. Potrzeby wyższego rzędu to potrzeba szacunku, uznania i samorealizacji. Obecna sytuacja epidemiologiczna wpływa na sposób i możliwości zaspokojenia wielu z tych potrzeb w sposób dotychczas stosowany, czasami wręcz nie ma żadnej możliwości zaspokojenia niektórych z nich. Deprywacja potrzeb może mieć negatywne skutki dla naszego funkcjonowania psychicznego, często wręcz dla naszego zdrowia a nawet życia. Jakie skutki może mieć niezaspokojenie potrzeb fizjologicznych wiemy wszyscy. Niezaspokojenie takich potrzeb jak potrzeba miłości, bezpieczeństwa, przynależności, uznania, samorealizacji, powoduje zmiany w stanie zdrowia emocjonalnego – niepokój, lęk, depresję, utratę poczucia sensu istnienia.
W aktualnej sytuacji na poważną deprywację ważnych potrzeb narażone są szczególnie osoby, które w swojej rodzinie doświadczają przemocy.
Poza ograniczeniami w zaspakajaniu potrzeb, które to ograniczenia wynikają z konieczności, są przejściowe i rzeczywiście podjęte w celu chronienia zdrowia, osoby te poddawane są ograniczeniom niczym nieuzasadnionym– wynikającym jedynie z intencjonalnego działania drugiej osoby, która nie umie radzić sobie z własnym lękiem i frustracją. Życie w sytuacji zagrożenia może u osób doświadczających przemocy wywoływać bądź wzmacniać postawę uległości, budzić potrzebę zawierzenia komuś silniejszemu (a taki jawi się sprawca przemocy); postawa taka jest związana z pragnieniem zredukowania lęku.
Każdy, kto doświadcza przemocy narażony jest na pojawienie się stanu wyuczonej bezradności, kiedy to zaczyna się wierzyć, że żadne nasze działanie nie może powstrzymać sprawcy. Szansę na zmianę upatruje się w zaspokojeniu oczekiwań i żądań sprawcy. Taka tendencja niestety nie rokuje pozytywnie. Wikła coraz bardziej, pozbawia siły i wiary w swoje możliwości. Nigdy nie przynosi rozwiązania.
Szansą jest podjęcie rozsądnych działań obronnych, takich, które zniosą bezkarność sprawcy. Jeśli doświadczasz przemocy, cierpisz z powodu złego traktowania, ograniczania Twoich praw, niewłaściwego odnoszenia się do Ciebie – nie lekceważ swojego bólu, zwróć się o pomoc do osób, które mogą stanąć w Twojej obronie, zawiadom Policję, wyślij SMS-a jeśli nie możesz zadzwonić.
Jeśli jesteś osobą dorosłą i masz dzieci – pamiętaj, że one cierpią żyjąc w rodzinie pozbawionej przyjaznej atmosfery a ich rozwój na pewno ulega zaburzeniu. Nie pozwól na to, reaguj! Bądź swoim i dziecka przyjacielem, chroń je przed przemocą. Nie licz na to, że ktoś, kto Ciebie bądź dziecko krzywdzi „naprawi się” pod wpływem Twoich łez, próśb, gróźb…. Jego obietnice służą zwykle jednemu – zminimalizowaniu ewentualnych przykrych dla niego konsekwencji, oddaleniu zagrożenia.

Jeśli Ty, dziecko lub bliska osoba doświadcza trudnych sytuacji, przeżywa stres, napięcie, lęk, bezsilność, złość, potrzebujesz wsparcia, porady, pomocy - zadzwoń lub napisz. Tel. 89 649 92 00 lub 609 410 150, Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.
Wydział Polityki Społecznej, dawniej Ośrodek Psychoedukacji, Profilaktyki Uzależnień i Pomocy Rodzinie gwarantuje poufność i bezpieczeństwo.
Funkcjonujący w Wydział Polityki Społecznej Punkt Konsultacyjno–Informacyjny w czasie pandemii zmienił formę pracy na konsultacje telefoniczne.
Dzwoniąc do Wydziału na numer 89 649 92 00 lub 609 410 150 uzyskacie wskazówki i informacje na temat telefonicznej konsultacji ze specjalistami z Wydziału w zakresie pomocy psychologicznej, poradnictwa rodzinnego i wychowawczego, poradnictwa prawnego, poradnictwa w sytuacji przemocy, uzależnienia w rodzinie, kryzysu w rodzinie.

Zapraszamy mieszkańców Iławy do korzystania z tej formy pomocy.
Można również dzwonić bezpośrednio do specjalistów, oferujących mieszkańcom Iławy pomoc w wyżej wymienionym zakresie.

Poniżej dane kontaktowe i specjalizacja konsultantów:

Psycholog, psychoterapeuta - Danuta Górny 502-166-567

Radca prawny w sprawach przemocy i uzależnień w rodzinie - Marek Duchowski 534-533-444

Specjalista ds. pomocy w sytuacji przemocy w rodzinie - (w godzinach 8.00- 16.00) - Katarzyna Pisarska 573-168-628

Terapeuta d.s. uzależnień, wsparcie osób uzależnionych ich rodzin (w godzinach 17.00-20.00) - Lucyna Wieczorek 662-644-800