DEPRESJA DZIECI I MŁODZIEŻY – jak chronić dzieci przed zachorowaniem? Jak pomagać, gdy już zachorują?

.... Depresja to poważna choroba, towarzyszy jej obniżony nastrój, spadek napędu, czyli brak sił do wykonywania codziennych czynności oraz utrata radości i przyjemności z działań, które jeszcze do niedawna były źródłem zadowolenia. Chory mówiący, że „nic mu się nie chce”, naprawdę doświadcza tego „nie chce mi się” jako głębokiej i całkowitej niemożności zmobilizowania swoich sił do działania. Każda porada „weź się w garść”, „postaraj się”, „rusz się i zrób coś” pogłębia złe samopoczucie – tak łatwo przecież sformułować taką radę, zdrowemu człowiekowi może nawet wydawać się prosta w realizacji a dla chorego stanowi pomost nie do przejścia, coraz częściej więc myśli, że „jest do niczego”. Pewien amerykański rysownik w przygotowanej przez siebie książce o własnej depresji napisał: „Gdybym mógł się pozbierać, tobym to zrobił. Nie potrzebuję twojej głupiej rady”. Trwająca, nie leczona i pogłębiająca się depresja jest niebezpieczna; wytrzymywanie przygnębienia, życie w ciemności emocjonalnej sprzyja pojawianiu się myśli o śmierci, jako jedynej drogi prowadzącej ku wyzwoleniu drogi na której nie trzeba już znosić takiego wielkiego cierpienia. Co można zrobić zanim depresja ogarnie młodego człowieka? Co można zrobić zanim nie będzie za późno? Co można zrobić, gdy już weźmie go w swoje objęcia?...

Cała treść artykułu znajduje się pod linkiem: (klik)